Manifest

We zitten in een ongekende nationale wooncrisis. In het hele land is er woonleed, maar in ons dierbare Amsterdam vallen de hardste klappen. Zo ook in stadsdeel Nieuw-West. Het Masterplan Nieuw-West van de gemeente Amsterdam zit momenteel in de politieke pijplijn. Beslissingen die op dit moment over de hoofden van Nieuw-Westerlingen worden genomen zullen de levens van de duizenden bewoners van Nieuw-West tekenen, in het bijzonder van de jongeren die met smart wachten op de dag dat ze kunnen intrekken in hun eigen betaalbare woning in Nieuw-West. Dit geldt ook voor de besluiten die juist NIET vallen en waarmee de woonrechten van de bewoners van Nieuw-West worden verwaarloosd en geschonden. Een van de vele resultaten van deze politiek is dat de Amsterdammer gemiddeld 13 jaar en 10 maanden moet wachten op een sociale huurwoning. En dan moet je wel bereid zijn om de eerste de beste schimmelwoning op Woningnet te accepteren. Ja, verkrotting en verwaarlozing is al jarenlang bewust beleid van corporaties zoals De Key of Rochdale. Een ander resultaat van het politieke woonbeleid is dat parasitaire beleggers zoals Blackstone de sociale huurvoorraad plunderen omdat die door woningcorporaties in de uitverkoop worden gedaan, en de woningnood onder jongeren uitgebuit wordt door dubieuze constructies zoals Change= woningen en Student Hotels. Gentrificatie wordt vaak als ‘stadsvernieuwing’ omschreven, maar in wezen wordt de leefbaarheid en betaalbaarheid van de stad vernietigd. Voor veel mensen is gentrificatie een proces van uitsluiting en verdrukking.

Wij, bewoners en liefhebbers van Nieuw-West, maken ons ernstige zorgen. We hebben lang genoeg dit proces van marginalisering en mensenrechtenschendingen moeten ondergaan. Het zijn niet de politieke beleidsmakers die de klappen vangen. Blinde vlekken zijn bij hen eerder norm dan uitzondering. Wij eisen daarom inspraak in de toekomst van Nieuw-West VOOR de bewoners van Nieuw-West. De eisenlijst hieronder is geenszins te veel gevraagd. Integendeel: het is een vertaling van onze basale woonrechten, en dus onze mensenrechten. Laat het voor eens en altijd duidelijk zijn: er mag niets meer gebeuren in Nieuw-West ZONDERNieuw-West.

Geen ‘stadsvernieuwingsplannen’ meer over het hoofd van de bewoners van Nieuw-West, maar vóór de bewoners van Nieuw-West. Dus in Nieuw-West moet sociale, betaalbare huur beschermd worden en bij nieuwbouw bestemd zijn voor mensen in Nieuw-West die er al langer wonen. De lagere inkomens, Daarmee bedoelen wij primair inwoners met een inkomen lager dan 41k per jaar bruto mogen niet langer de dupe worden van alle ‘stadsvernieuwing’, want de huidige veranderingen in Nieuw-West gaan structureel ten koste van de bewoners van kleur en met een laag inkomen, terwijl zij het grondwettelijke woonrecht hebben om in Nieuw-West te blijven wonen. De Kaderafspraken bij vernieuwing en verbetering – Gemeente Amsterdam worden structureel geschonden.
Bewoners van Nieuw-West krijgen middels een nieuw op te richten toetsingscommissie zeggenschap bij sloop en nieuwbouw, zodat huurders écht serieus worden genomen. We eisen volledig te worden geïnformeerd over de plannen die onze levens beïnvloeden. In de afgelopen jaren is de communicatie over vernieuwingsplannen naar bewoners toe rampzalig verlopen. We accepteren de juridische intimidatie jegens bewoners van woningcorporaties niet meer. Daarom wordt vanaf nu inzichtelijk gemaakt hoe het democratische proces van inspraak is verlopen. Gezien de migratieachtergrond van veel Nieuw-Westerlingen worden taalbarrières te allen tijde in acht genomen.
A) Er komt voorrang voor jongeren uit Nieuw-West voor nieuwbouwprojecten en bestaande sociale huurwoningen in Nieuw-West.
B) Geen asociale jongerenwoningen meer in Nieuw-West. Jongeren betalen een rechtvaardige prijs per vierkante meter. Woningen tot 50m2 hebben een maximale huurprijs van €550,-. Ook jongeren hebben woonrechten, nu kampen ze vooral met huurstress, woonschaamte en depressies vanwege een structureel ontregeld leven.
De grondwettelijke terugkeergarantie geldt voor ALLE gezinnen in Nieuw-West die uit huis moeten wegens renovatie en sloop. Dat is terugkeergarantie met behoud van minimaal hetzelfde aantal vierkante meter per woonruimte, plus met behoud van de huurprijs. We zijn klaar met het stiekem afsnoepen op de vierkante meter. Aangezien de sloop en renovatie buiten de schuld van gezinnen plaatsvindt moeten zij adequaat worden gecompenseerd. Daarom moet ook de leeftijd om in aanmerking te komen voor stadsvernieuwingsurgentie omlaag naar 18 jaar.
Wij eisen ons recht op woongenot op als huurders in Nieuw-West en willen ongestoord genieten van onze woning. In Nieuw-West hebben huurders decennialang in verwaarloosde appartementen geleefd; denk aan vocht en isolatie-problematiek. Maar ook vuilnis dat niet structureel wordt opgehaald. Daarnaast moeten bewoners ironisch genoeg leven met overlast vanwege renovatie- en bouwwerkzaamheden die voor nieuwe bewoners is bedoeld en niet voor hen. Denk aan harde geluiden en opengebroken straten. Al die jaren hebben de huurders geen huurvermindering gehad voor deze schending van hun woonrechten. Dit gaat in de regel tegen de verhuurders plicht in. Daarom willen we deze eisen handen en voeten geven met meer onafhankelijke ondersteuning van bewoners zodat zij hun woongenot en huurrechten beter kunnen beschermen, bijvoorbeeld via subsidie naar Stichting WOON! die dan ruimte heeft om onafhankelijker van gemeente en corporaties te opereren. Zo kan de gang naar de huurderscommissie vergemakkelijkt worden en meer voorlichting over woonrechten worden gegeven. Hierbij willen we ook aantoonbare inzet zien om taalbarrières te overbruggen. De tijden van tweederangs wonen in Nieuw-West moeten voorbij zijn.
A) Nieuw-West kapt per direct met het klassistische en racistische gentrificatiebeleid van de afgelopen decennia. Discriminerende makelaars, corporaties en particuliere verhuurders worden hard aangepakt. Amsterdam is van ons allemaal! Om daar op toe te zien wordt een gentrificatie-monitor in het leven geroepen met het doel om de bevolkingspolitiek in Amsterdam Nieuw-West te onderzoeken en te bestrijden. Hoeveel is er gesloopt? Hoeveel sociale huurwoningen zijn er verkocht (dit moet nogmaals per direct stoppen)? Hoeveel Amsterdammers met een migratieachtergrond en een lage inkomen zijn weggegentrificeerd? De gemeente houdt deze gegevens bij en wij willen dat het openbaar wordt gemaakt.
B) Als er dan toch aan de demografie van Nieuw-West wordt gesleuteld, dan mag dat wat ons betreft alleen plaatsvinden als er ook omgekeerde gentrificatie in elitaire delen zoals de Zuidas. Zolang men doorgaat met het verkoop van sociale huurwoningen, dan mogen woningen in eigendom van huisjesmelkers ook worden onteigend om uiteindelijk gesplitst te worden in sociale huurwoningen waar bewoners van kleur en minima uit Nieuw-West zich kunnen vestigen. Gelijke monniken, gelijke gentrificatie.
C ) Jarenlange discriminatie en achterstelling van minima en bewoners van kleur heeft er diep ingehakt in Nieuw-West. Zij krijgen hun woningloze jaren nooit meer terug. Dat kan alleen door ongelijk te investeren in mensen van kleur en minima. Wij eisen dat ze versneld een sociale huurwoningen toebedeeld krijgen. Er is wat recht te trekken.
Voor dakloze mensen, spookjongeren, uitkeringsgerechtigden, asielzoekers en GGZ-patiënten uit Nieuw-West worden onmiddellijk voorzieningen getroffen vanuit het Housing-First principe. Het hebben van een vaste verblijfplaats is vaak een eerste stap om je leven op orde te krijgen. Het kan niet zo zijn dat mensen met pech in het leven op straat zwerven of aan hun lot worden overgelaten in onveilige omgevingen in een stad die zo rijk is. Dit is een collectief probleem en dient collectief opgelost te worden. Gentrificerende broedplaatsen die weinig toevoegen aan Nieuw-West worden omgezet in buurthuizen en zorgcentra, waar ook aandacht komt voor talentontwikkeling.
Leegstaande gebouwen kunnen worden gekraakt om woningnood te verminderen. Daarom zijn wij voor de afschaffing van het kraakverbod. Leegstand tijdens een wooncrisis is sowieso een contradictie, een systeemfout en een fundamenteel onrecht. Alsof we zouden stoppen met het verkopen van brood tijdens een hongersnood. Verder is kraken een legitieme vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid tegen de wooncrisis.
Tijdelijke huurcontracten moeten worden afgeschaft. Denk hierbij onder andere aan de jongeren- campus en antikraakcontracten. Flexibele huur wordt op een sociale wijze uitgefaseerd en omgezet in vaste huur. Woonzekerheid wordt weer centraal gesteld. Het is niet wenselijk dat bijvoorbeeld jongeren na maximaal 5 jaar in een jongerenwoning weer terug moeten naar hun ouderlijke woning. Dat is niet wenselijk voor de ouders en ook niet voor hun ‘kinderen’.
In gesprek met de gemeente of corporaties over woonproblematiek komt de zogenoemde ‘40-40-20’ regeling vaak gebruikt. Weet u wat dat betekent in Nieuw-West, waar het percentage (nog) boven de 50% ligt? Dat betekent dat jij met je lage inkomen mag opzouten uit Nieuw-West! Er zouden in Nieuw-West ‘te veel’ sociale huurwoningen zijn. Maar dit is een vals frame. Wat is sociaal of middenhuur nog in deze tijden van crisis? Toch zijn er vanwege dit frame stelselmatig minder sociale huurwoningen gebouwd in Nieuw-West, terwijl Nieuw-West een eigen karakter heeft en het een mensenrecht is dat de stad betaalbaar blijft en diverse gewortelde gemeenschappen in dezelfde buurt kunnen blijven wonen. Wij eisen dat er vanaf nu stelselmatig meer sociale huurwoningen worden gebouwd.
Ten slotte dient er rekening gehouden te worden met het sociaal en cultureel erfgoed van het stadsdeel. In processen van gentrificatie gaat erfgoed vaak verloren. Zo zijn de afgelopen jaren monumentale gebouwen en cultureel en maatschappelijk erfgoed tegen de grond gegaan voor winstbejag. Ook is er weinig sprake van (visuele) documentatie van het stadsdeel tussen de jaren 90 tot nu. Hierdoor ontstaan gaten in documentatie en archivering en gaat stadserfgoed voorgoed verloren. Een belangrijk moment in de geschiedenis van Nieuw-West was bijvoorbeeld het protest tegen politiegeweld in 1998. Op de rotonde waar het protest plaatsvond zou eigenlijk een gedenkteken geplaatst moeten worden. Helaas kwam vanaf die periode Nieuw-West systematisch negatief in de media. Het werd lange tijd ‘020-Gaza’ of een ‘no-go-area’ genoemd. Dit was ook een gevolg van gemeentelijk beleid om bewoners van kleur van binnen de ring in Nieuw-West te dumpen. Toch hebben bewoners van Nieuw-West mooie jeugdherinneringen aan hun buurt. Dit mag niet uitgewist worden door gentrificatie.